Intensieve versus extensieve recreatie

In natuurgebieden – zeker in Natura 2000-gebieden – bepaalt de juridische classificatie van een recreatievorm of iets wordt toegestaan of verboden. Een recreatievorm is intensief of extensief. Dat is de manier waarop mensen recreëren en de impact die dit heeft op de omgeving.

• Intensieve recreatie: een hoge concentratie van mensen op een relatief klein oppervlak, vaak met veel voorzieningen en waarbij er geluidsoverlast, fysieke ingrepen of infrastructurele voorzieningen nodig zijn. Bijvoorbeeld georganiseerde sportevenementen (zoals trailruns of MTB-marathons), survivalruns, obstacle courses, paintballen, klimbossen, loslopende honden in kwetsbare natuur en gemotoriseerd terreinverkeer (zoals quads of 4×4’s).
• Extensieve recreatie: activiteiten die verspreid plaatsvinden, met weinig mensen per oppervlakte-eenheid en een lage impact op de omgeving. Denk aan wandelen, hardlopen, paardrijden, vogelspotten en recreatief fietsen over bestaande paden.

Het label intensief of extensief heeft in de praktijk gevolgen. Activiteiten die het label intensief krijgen, kunnen worden verboden of uitgesloten in bestemmingsplannen en beheerafspraken. Voor extensieve recreatie geldt juist vaak een breed toegestane status, zolang de activiteit past binnen de draagkracht van het gebied.

Juist daarom is dit onderscheid voor mountainbikers en gravelbikers belangrijk. Want wanneer mountainbiken en gravelbiken als intensief wordt gezien, kan dat de aanleg van nieuwe routes blokkeren en bestaande mountainbikeroutes onder druk zetten.

Bron: Velozine